Voor onze opdracht creatief schrijven koos Auren ervoor om een wens te doen...
Auren en de fee
Er was eens een jongen die Auren heette. Hij kwam een fee tegen in het quarantainebos
waar alle bomen anderhalve meter van elkaar staan. De fee zei: je mag een wens
doen.
Ik wens dat ik elke keer wanneer ik wil een wens mag doen.
Alhoewel dat in alle andere sprookjes
onmogelijk is, liet ze het deze keer toe omdat hij gisteren kuikens van
een eend had gered. Die liepen op het fietspad en werden bijna omvergereden.
Hij wenste dat hij plots overal een antwoord op had. Hij
ontdekte een vaccin tegen het coronavirus. Zo konden de bomen terug naar elkaar
toegroeien en elkaar knuffelen. Daar kwamen veel kleine boompjes van. Zijn
volgende wens was dat er geen geld bestond en iedereen kreeg wat hij of zij
nodig had. Verder wenste hij dat iedereen gezond leefde. Generaties woonden bij
elkaar en zorgde voor elkaar.
Auren voelde zich trots en iedereen leefde nog lang en
gelukkig.
Als dit nu eens zou kunnen Auren 😉
